Wracanie do książek raz przeczytanych

W czasach, kiedy statystyki czytelnicze biją na alarm nikłą ilością przeczytanych książek przypadającą na głowę jednego mieszkańca naszego kraju, kiedy wiele osób w ogóle ich nie czyta, kiedy są osoby, których przygoda z literaturą zakończyła się na etapie szkoły średniej, pytanie czy wracać do książek raz przeczytanych brzmi jak herezja.

Ja jednak je zadam. Jestem bardzo ciekawa waszego zdania na ten temat.

Należę do osób, które choć nie podpisują się pod zdaniem jednej z pisarek, iż „książka, do lektury której nie mamy zamiaru powrócić nie była warta czytania w ogóle”, to uważam, że jest w nim wiele mądrości i racji. Osobiście przekładam to na inne dziedziny życia; podróże, filmy, muzykę.

Oczywistym jest, że gdybyśmy wciąż wracali do przeczytanych już książek nasza przygoda z literaturą byłaby niezwykle uboga (co dotyczy także innych wyżej wymienionych dziedzin życia).

Szkoda mi jednak czasu na czytanie książek, których treść, których przesłanie, idea ulatuje po kilku tygodniach (a bywa, że po kilku dniach) od zamknięcia ostatniej strony. Jeśli za jakiś czas nie będę nawet pamiętała tytułu przeczytanej książki, to moim zdaniem lepiej byłoby ten czas poświęcić na inne pożyteczne zajęcie.

Zdaję sobie sprawę, iż zwolennicy jednokrotnego czytania książki będą posługiwać się tym samym argumentem. Szkoda im będzie czasu na powtórne czytanie poznanej już książki, kiedy tyle jeszcze przed nimi innych, pobudzających pola wyobraźni treści.

Rozumiem ich stanowisko, choć go nie podzielam.

Lubię wracać do moich ukochanych książek, bo ich lektura nieodmiennie napawa mnie radością i pozytywnie nastraja. Za każdym razem zwracam uwagę na inny szczegół, detal, który umknął mi przy wcześniejszej lekturze. Takie książki należą do grona przyjaciół, z którymi nie chcę się rozstawać. Mogę się z nimi nie widywać latami, ale jak tylko się spotkamy ponownie zawsze mamy sobie coś do zaoferowania. Ona dzieli się ze mną swą zawartością, ja poświęcam jej mój czas. Ponadto popieram zdanie wielu czytelników, iż inaczej czyta się książkę mając lat kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt. Rzutuje na to suma naszych życiowych doświadczeń.

I choć nie zawsze, ale często kupuję książkę, której treść już znam z wcześniejszej lektury, po to, abym w każdej chwili mogła po nią sięgnąć.

Zastanawia mnie, czy osoby, które nie lubią wracać do raz przeczytanych książek posiadają w domu biblioteki, czy też zdają się wyłącznie na wypożyczanie książek. Czy jest sens trzymania książek w domu, skoro nie chce się do nich wracać. I nie przemawia przeze mnie złośliwość, ale ciekawość. Gdybym do książek nie wracała nie czułabym potrzeby ich posiadania.

A jak jest z wami moi drodzy? I czy każdy nasz wybór determinować musi czas, a zwłaszcza jego brak?