Lato nagich dziewcząt

„Lato nagich dziewcząt” to tytuł powieści Stanisławy Fleszerowej-Muskat, pisarki związanej w latach powojennych z Wybrzeżem.

Powieści Fleszerowej, jako młoda dziewczyna przeczytałam kilka. Nie pamiętam dokładnie ich treści, ale pamiętam, że bardzo mi się wtedy podobały. A najbardziej, to, że ich bohaterowie poruszali się znanymi mi uliczkami, chodzili w znane mi miejsca. Chciałam przekonać się, jak po latach będę odbierać twórczość tej autorki. Ostatni kontakt z prozą Fleszerowej - Muskat miałam rok temu. Było to „Pozwólcie nam krzyczeć” (recenzja -pozytywna-niedługo). Wcześniej obejrzałam, z dużą przyjemnością, ekranizację jednego z trzech tomów powieści „Tak trzymać”, która ukazała się w kinach pod tytułem „Miasto z morza”.

Akcja "Lata nagich dziewcząt" toczy się kilka lat po wojnie w Sopocie, epizodycznie w Gdyni (port) i Gdańsku (kino Leningrad). Do najmodniejszego kurortu, gdzie spotyka się świat kultury ze światem finansjery przyjeżdża zdolny,czterdziestoletni rzeźbiarz, Grzegorz. Postanawia on połączyć przyjemne z pożytecznym i wykorzystać klimat wakacyjnego relaksu z poszukiwaniem natchnienia oraz modeli. Grzegorz bierze udział w międzynarodowym konkursie na rzeźbę, będącą apoteozą młodości. W celu znalezienia pomysłu przemierza plaże, restauracje, kawiarnie oraz sale Grand Hotelu. Poznaje czwórkę młodych ludzi, którzy zostają jego modelami. Pomiędzy dwójką dziewczyn (Beą i Ulą) oraz dwojgiem młodych mężczyzn (Markiem i Kamykiem) relacje niemal od początku są bardzo napięte. Dziewczęta będące przedmiotem zainteresowania kolegów rywalizują o względy Grzegorza. Rzeźbiarz, mający za sobą trudne doświadczenia, samotnik, przyjaźniący się jedynie z psem (Gwoździem) nie zamierza wiązać się z żadną kobietą. A już na pewno, nie z taką, która mogłaby być jego córką. Wszystko się zmienia, w momencie, w którym Grzegorz poznaje matkę Uli (Annę).

Fabuła tej powieści jest niesamowicie banalna i przewidywalna, choć, jak to w czytadłach bywa dość wciągająca.

To co dla mnie najciekawsze w powieści to aspekt obyczajowy; klimat trójmiasta z końca lat pięćdziesiątych. Życie letniego kurortu toczące się do południa leniwie i niespiesznie; długie odsypianie nocnych zabaw i dancingów w jednym z sopockich hoteli, poranne kolejki do baru w celu zakupienia śniadania, kawa u Włocha na Monciaku, długie smażenie się na plaży, morskie kąpiele, spacery brzegiem morza, kawiarnie, restauracje, przedstawienia w Teatrze Letnim. Są malownicze opisy dansingów w Grand Hotelu, rezerwowania stolika, spędzania wieczoru w towarzystwie obcych osób, dopisywanie do rachunku. Są też scenki ze światka artystycznego; przygotowujący się do występu muzycy zespołu jazzowego, zakulisowe rozgrywki, rywalizacja pomiędzy artystami.

Tej artystyczno-finansowej warstwie społeczeństwa przeciwstawiony jest świat pracy w postaci mamy Uli - pracującej w porcie, jako rzeczoznawca od kauczuku. Anna wstaje wcześnie, aby na siódmą dojechać do pracy, gdzie spędza długie męczące godziny, potem powrót kolejką, zakupy tak ciężkie, że siatka wżyna się w ręce, mieszkanie w „kołchozie” (w jednym mieszkaniu po kilka osób, wspólna kuchnia i korytarz).

Podział na pozytywnych i negatywnych bohaterów przebiega niemal zgodnie z linią podziału pomiędzy światem ludzi pracy i światem ludzi posiadających pieniądze.

Postacie są zbyt jednoznaczne, przedstawione nieco naiwnie. Jedynie Grzegorz wyłamuje się z tej konwencji. Z żalem muszę stwierdzić, iż książka nie przypadła mi do gustu. Daję plus za rys ciekawy rys obyczajowy.

Początek książki brzmi następująco:

"Do Sopotu dotarł przed wieczorem. Była to godzina deptakowania, pracowitej prezentacji barwnych tkanin i nagich skór, obrumienionych na słońcu. Kolorowy tłum płynął ulicą, przewalał się przez jezdnię, hamował ruch. Grzegorz, prowadząc wóz na pierwszym biegu, przypatrywał się z bliska brązowym łydkom, lśniącym od oliwy ramionom i wszystkim odcieniom pomadki do ust marki "Cutex". Ogarnęło go zwątpienie, czy Sopot jest naprawdę najidealniejszym miejscem, w którym mógłby pracować i odpocząć trochę w ciągu lata. Otrzymał zaproszenie do wzięcia udziału w zamkniętym konkursie międzynarodowym na rzeźbę o tematyce młodości. Uważał to za wyróżnienie zmuszające go do największego wysiłku. Równocześnie jednak nie chciał tracić letnich miesięcy, słońca, kontaktu z naturą - uważał zresztą, że jest mu to potrzebne do wytworzenia właściwego nastroju wokół pracy, którą zamierzał podjąć."

Moja ocena 3+/6

Okładki; 1. Okładka mojego egzemplarza (choć mało atrakcyjna, to podoba mi się znacznie bardziej, niż mające przyciągnąć wzrok pozostałe okładki) 2, 3 okładki książki