Świniobicie Magdy Szabo

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Szabo i od razu bardzo udane. 

Co prawda początek lektury nie był łatwy, mieszały mi się osoby i zdarzenia. Pomimo trudności ze zrozumieniem treści fabuła zaczęła mnie wciągać - dlatego wzięłam kartkę papieru i rozrysowałam sobie who is who. 

Książka ma kilkunastu bohaterów, każdy z nich przedstawia opisywaną historię ze swojego punku widzenia. Śledzenie fabuły było, jak otwieranie kolejnych szkatułek ukrytych jedna w drugiej. Dopiero otwarcie ostatniej sprawia zrozumienie całości. 

Świniobicie to przede wszystkim powieść o relacjach i konfliktach pomiędzy najbliższymi sobie osobami. 

Węgry, połowa lat pięćdziesiątych. Dwie rodziny, złym trafem losu złączyło, a może raczej podzieliło małżeństwo Janosa i Pauli. Ona - arystokratka, pochodząca z zamożnej rodziny, on – nauczyciel, wywodzący się z rodziny robotniczej. Ona – nie odnajdująca się w komunistycznej rzeczywistości, on – naiwnie wierzący w sprawiedliwość systemu. Niemal od początku zadajemy sobie pytanie, co sprawiło, iż stali się rodziną, czy powodem było uczucie, czy też splot okoliczności.Wszak dzieli ich niemal wszystko, a co łączy? 

No i są jeszcze pogardzające sobą rodziny Janosa i Pauli. Już w pierwszej scenie dowiadujemy się, że Janos nie utrzymuje kontaktów z rodziną, że istnieje jakiś zadawniony konflikt, ale jego przyczynę poznamy dopiero znacznie później. I tak będzie z każdą kolejną historią. Mnożą się tajemnice i narasta zakłamanie.

Jest tu cała układanka postaci i zdarzeń, układanka, w której każdy element jest tak samo ważny i istotny. 

Powieść jest historią ludzi doświadczonych i okaleczonych. Dawne żale i urazy, uśpione krzywdy doznane w przeszłości tkwią gdzieś pod powierzchnią, aby we właściwym momencie znaleźć ujście. 

No i jest to też powieść o genezie zła. Wydaje się, że jesteśmy w stanie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego bohaterowie zachowują się w taki, a nie inny sposób, ale czy na pewno? Czy zło jest przenoszone genetycznie z pokolenia na pokolenie? Czy można przerwać ten łańcuch nienawiści i poczucia krzywdy? 

Początkowo odniosłam wrażenie, iż książka jest o kobietach, które nienawidzą mężczyzn; ciotka Klara, Sara, Andrea. Z czasem doszłam do wniosku, iż fabuła jest bardziej skomplikowana. Każdy nowy bohater rzuca światło na historię rodzinnych tajemnic, każdy ma swoje racje, ale też niemal każdy ma coś na sumieniu. 

Po pierwszych kilku stronach, kiedy już połapałam się, kto jest kim lektura wciągnęła i oplotła mnie pajęczyną wzajemnych relacji. Autorka zaciekawiła mnie zarówno postaciami bohaterów, trwającymi pomiędzy nimi konfliktami, jak i zaskakującym zakończeniem, choć im bliżej końca tym bardziej oczywistym i jakby czyniącym zadość zadawnionym krzywdom. Podoba mi się prosty i nieskomplikowany język powieści. No i jeszcze w tle, jakby mimochodem przebijają się Węgry z ich historią.

Na pewno nie poprzestanę na tej jednej książce autorki.