Wpis, którego nie będziecie czytać, czyli Les Mis po raz trzeci

Wiem, że niewiele osób podziela moje muzyczne zainteresowania, wiem, że jak tylko przeczytacie, że piszę znowu o musicalu, w dodatku, znowu o tym samym musicalu, nawet nie zaczniecie czytać. Nic nie szkodzi. Napiszę z czysto grafomańskiej potrzeby opisania swych wrażeń, aby za jakiś czas do wpisu powrócić i poczuć choć cząstkę tej radości, jaka była moim udziałem. 

Wybrałam się po raz trzeci i chyba niestety ostatni. Jak to okrutnie i smutno zarazem brzmi, żal ściska serce na myśl, że nie zobaczę już więcej, że nie przeżyję, nie będę współuczestniczyć.

Kiedy decydowałam się na kolejny - trzeci raz nie miałam świadomości bliskiego pożegnania z tytułem (12 maja). Wybrałam się, aby zabrać na spektakl moje dwie matki (chrzestną i rodzoną), ponieważ obie lubią musicale. 

Gdybym miała zabrać na bezludną wyspę jedną, jedyną rzecz, to wybaczcie wszyscy maniacy czytania, ale ja wybrałabym mój ukochany musical. Mogę go słuchać na okrągło. Wiem, że to dla was rzecz zupełnie niezrozumiała, ale ja mogę napisać tylko, że żal mi wszystkich osób, które nie mogą poczuć takich emocji.

Wybrałam się po raz trzeci i niepokoiłam się trochę, czy spektakl spełni oczekiwania moich gości. Wybrałam się po raz trzeci i zastanawiałam się, czy i mnie zachwyci ponownie (potrójnie???). Nie wiem, czy to wymiar „ostateczności”, czy szczególny nastrój sobotniego spektaklu spowodował, że ten trzeci raz był niezapomniany. Kim mam być (Janusz Kruciński - partia Jana Valjeana)

Od pierwszego akordu wpadłam w pewien rodzaj transu, który powodował, że siedziałam na wdechu, do przerwy nie poruszyłam się ani razu, a bywalcy wiedzą, jak niewygodne są krzesełka Romy. Dałam się porwać muzyce na tyle, że ja już nie tylko siedziałam na widowni, byłam na scenie, za kulisami, w XIX wiecznej Francji, stałam się muzyką, słowem i dźwiękiem. Dałam się też porwać fabule, którą przecież znam już na pamięć. I nadal wzruszała mnie ciężka dola bohaterów, rozśmieszały gagi Tenardierów i żarty kolegów z zakochanego Mariusa, wzburzała nędza biedoty, sympatyzowałam ze studenckim zrywem i połykałam łzy na zakończenie. 

No i znowu podkochiwałam się w głosie Łukasza, vel inspektora Javerta. Teatr Roma moim zdaniem ma szczęście do utalentowanych piosenkarzy-aktorów. A ja ponownie miałam ogromną przyjemność słuchać i oglądać Janusza Krucińskiego (Jan Valjeana), Edyty Krzemień (Fantine), Ewy Lachowicz (Eponine), no i ….tu -uwaga- fanfary … Łukasza Dziedzica (Javerta). Łukasz w pieśni Samobójstwo Javerta

Ponadto okazało się, iż jedna z moich matek oszalała uwielbieniem dla musicalu, tym szaleństwem, które i mnie nie jest obce. Jak to miło sprawiać radość innym i rozbudzać ich pasje. A wiem, że tego rodzaju emocje są nieporównywalne z czymkolwiek innym. Ja to nazywam może troszkę nazbyt egzaltowanie i patetycznie - zobaczyć taki musical i czegóż trzeba więcej. A kiedy wychodzi się z teatru i chciałoby się zaraz natychmiast wrócić doń z powrotem, kiedy wracając do hotelu chce się nadal słuchać muzyki z przedstawienia, to wybacz Panie, ale to jest mój RAJ.

Ponadto, co niezwykle cieszy; widownia doceniła spektakl, reagowała żywiołowo, często nagradzała brawami, a na koniec owacje na stojąco towarzyszyły aktorom już od pierwszych ukłonów. Często zdarza się bowiem, iż widownia, jakby ołów miała w siedzeniu i zanim zwłoki swoje podniesie, to mija dobrych kilka minut. 

W Romie bywam (jak na Gdańszczankę) dość często i muszę przyznać, iż to był dopiero drugi raz, kiedy poczułam, że widownia została uwiedziona przez aktorów, nie wiem, jak to nazwać, ale odniosłam wrażenie, że zaiskrzyło między sceną a widownią. Dotychczsas to ja byłam uwodzona i dziwiłam się, jak inni mogą tego nie odczuwać. 

Może ktoś powie, że były koszmarne kolejki do damskiej toalety, że krzesła powodowały cierpnięcie nie tylko nóg, że był tłok do szatni, że było duszno, suche powietrze – i będzie miał rację, to wszystko prawda, ale jakie to ma znaczenie. Kiedy ja chciałabym jeszcze jeden taki dzień przeżyć, chociaż jeden Jeszcze dzień (pieśń na finał I aktu)