Turcja- długi majowy weekend

Moja ośmiodniowa wycieczka do Turcji minęła tak szybko, że ani się obejrzałam, a już trzeba było się pakować. Od tamtej wycieczki zasadniczą część wojaży planuję na co najmniej dwa tygodnie.

Mieszkałam w pięknym kurorcie w Alanyi obok najładniejszej piaszczystej plaży nazwanej imieniem Kleopatry. W Turcji zresztą co drugi obiekt jest nazwany imieniem Kleopatry; plaża, hotel, basen, restauracja, sklep, park... Warunki pobytowe miałam całkiem dobre. Hotel w miarę przyzwoity (choć standard hoteli w Turcji niższy niż w Europie). Pogoda w ten długi majowy weekend była jak dla mnie idealna ok. 22-24 stopni. Widoki przepiękne. Otoczone górami miasto, widok na zatokę, plaża i bulwar porośnięty śródziemnomorską roślinnością - cóż trzeba więcej. No może tylko troszkę spokoju.

Niestety Turcy podobnie jak Arabowie żyją z handlu a ich pasją jest targowanie się. Do tego są natarczywi. Nachalność Turków i to ciągłe zaczepianie. I nie chodzi mi o zaczepianie kobiety przez mężczyzn, ale zaczepianie potencjalnej klientki przez sprzedawców, restauratorów, właścicieli kawiarenek, barów, stateczków, taksówek.... Nie można zrobić dwóch kroków, aby nie być nagabywaną. Where are you from? Please come on, only look, jak się masz, dobrze? Polska, kocham cię, wejdź tylko popatrz. A jak masz nieszczęście zatrzymać wzrok na jakimkolwiek towarze, zaraz są tysiące pytań i zapewnień. Jaki kolor, rozmiar, fason, najlepsze, najładniejsze, najtańsze, oryginalne tureckie (choć made in china), special price tylko dla ciebie...... Jest się wtedy zaciąganym do środka lokalu, sadzanym na kanapce, częstowanym herbatą i otumanianym tak, że nie ma wyjścia, a trzeba coś kupić, zjeść, wypić, gdzieś pojechać, skorzystać ... No i targowanie.

Coś co dla mnie jest wstrętne. Jeśli jest cena to albo ją płacę, bo mnie stać, podoba się, albo nie. Nie znoszę się targować. Nie można zrobić dwóch kroków, aby nie zostać zaczepioną przez tubylców i zasypaną gradem pytań.

Może komuś to odpowiada, może innym nie przeszkadza, ale ja po kilkunastu zaczepkach, odpowiedzi na kilka kolejnych, uśmiechaniu się do natrętnych dziadów; miałam dość odpowiadania, uśmiechania a także udawania, że nie słyszę, nie widzę, nie rozumiem. Turcja jest jak dotąd jedynym państwem, z którego wróciłam z niemal całą gotówką, jaką ze sobą wzięłam. O dziwo jakoś bez problemu poradziłam sobie z zaczepkami w Egipcie. Większe doświadczenie? A może Turcja to nie ten (jak mawia moja koleżanka) kod zapachowy.

Rodacy natomiast z podnieceniem targowali się. Cieszyli się, jeśli utargowali połowę ceny, a zdarzało się, że kupowali za 1/3 ceny wyjściowej. Rzeczywistość wygląda jednak nie do końca tak różowo. Ceny wyjściowe są z reguły zawyżane dwu, a nawet trzykrotnie. W Turcji nie ma jednej waluty, można płacić w kilku różnych i najczęściej resztę otrzymuje się w innej walucie, niż ta którą się płaciło. Nie znając bieżącego kursu wymiany niemal na pewno zostaje się oszukanym. Takie są dodatkowe atrakcje wakacji w Turcji, które zdecydowanie mi nie odpowiadają.

A szkoda bo Turcja jest pięknym krajem (ukształtowanie geograficzne; góry, morze, ciepłe źródła, bogata roślinność śródziemnomorska, ciekawe formy skalne, niespotykane gdzie indziej wapienne tarasy), odmiennym kulturowo (religia, mentalność, architektura), z ciepłym klimatem oraz bogatą historią i wieloma zabytkami. Nie udało mi się wiele zobaczyć, choć skorzystałam ze wszystkich możliwych wycieczek.

Zobaczyłam Kapadocję, wybierając opcję dwudniowej wycieczki z noclegiem oraz Pamukalle.

Kapadocja to ciekawe skalne formy; grzybki, zwierzątka, postacie a także skalne domy, kościoły, monastyry. Krajobraz niczym księżycowy. Przewodniczka powiedziała, tego się nie da opowiedzieć, to trzeba zobaczyć i miała rację. Było przepięknie. Trochę w stylu greckich Meteorów.

Pamukale znałam ze zdjęć, wapienne tarasy, które wyglądają jak ośnieżone zbocza gór. W nieckach górskich zboczy zbiera się woda termalna, co sprawia, że przy słonecznej pogodzie wyglądają one jak błękitne jeziorka w śniegu. W tych jeziorkach (o głębokości kilku centymetrów) spacerują turyści. Wygląda to niesamowicie, jakby letni spacer z bosymi stopami po śniegu.

Z powodu rabunkowej gospodarki pobliskich hoteli, które wykorzystywały wodę termalną do nawilżania swych hotelowych posiadłości z roku na rok Pamukalle niszczało coraz bardziej. Bez wody wapienne tarasy szarzały i dzisiaj wyglądają jakby były „brudne". Na szczęście w pewnym momencie nastąpiło opamiętanie i jest szansa, że przynajmniej część tarasów zostanie uratowana (hotele rozebrano, część tarasów przeznaczono na zniszczenie, aby uratować pozostałą).

Będąc w Alanyi nie mogłam odmówić sobie wizyty w porcie. Chyba pisałam już o tym, że wszystkie portowe miasta świata mają dla mnie niesamowity urok. Są jakby obietnicą podróży w nieznane, zapowiedzią wolności. Podobnie jak morze jest dla mnie synonimem wolności, jego bezkresna przestrzeń napawa nadzieją, że kiedyś popłynę daleko przed siebie.

I choć uwielbiam zwiedzać kościoły, zamki, poznawać nowe miasta, odwiedzać stare, chodzić do galerii i muzeów to spacer nabrzeżem, oglądanie stateczków i żaglówek, upajanie się ciepłem słońca i powiewem wiatru również należą do moich ulubionych wakacyjnych zajęć.

Zdjęcia; 1. Alanya - port, 2-3. Kapadocja, 4. Pamukale - wapienne tarasy