Podsumowanie roku i noworoczne postanowienia - z Paryżem w tle

Jak zwykle koniec i początek roku obfitują we wszelkiego rodzaju podsumowania. Robimy bilans tego, co nas spotkało w minionym roku, a przy okazji składamy noworoczne postanowienia. Otóż będziemy więcej, albo będziemy mniej, zrobimy coś, albo nie zrobimy czegoś już nigdy, powiemy komuś lub przemilczymy coś, nauczymy się, albo nie będziemy się uczyć… no i oczywiście będziemy mieli więcej czasu dla siebie, dla bliskich, dla przyjaciół.
Ja mam od kilku lat jedno, jedyne postanowienie, a mianowicie nie składać żadnych noworocznych postanowień.
Robię natomiast podsumowanie minionego roku. Ten, który właśnie odszedł wspominać będę z uśmiechem i nostalgią. Prawdę mówiąc już mi trochę żal, że odszedł bezpowrotnie.
Ile już za mną pięknych dni, godzin, minut, ile radości z odkrywania moich miejsc magicznych, ile wzruszeń z przeczytanych książek i obejrzanych przedstawień, ile ciepła z powodu spotkań z bliskimi, ile gwaru z powodu przebywania z dziećmi.
I jeszcze coś, czego zazwyczaj nie doceniamy, dopóki nam tego nie zabraknie. Radość, z tego, że moi bliscy są zdrowi, z tego, że żyjemy tu i teraz i z tego, że mamy swoje miejsce na ziemi.
Nowy Rok jest jak czysta niezapisana jeszcze księga. Jej karty możemy zapełnić według własnego uznania. Jeszcze nie popełniliśmy żadnego głupstwa, jeszcze możemy marzyć o dalekich podróżach, jeszcze wyobrażamy sobie, ile czasu poświęcimy życiu. Jeszcze możemy marzyć o tych meczach, które wygramy, o tych zawodach, w których weźmiemy udział, o tych sonatach, które zagramy i o wierszach, które napiszemy, o lądach, które odkryjemy i o miłościach, których zaznamy.
Tego właśnie wszystkim na Nowy Rok życzę.
A w bonusie
- dużo zdrowia, abyśmy mieli siłę karty tej księgi zapisać najpiękniejszą prozą i najcudowniejszą poezją życia,
- dużo odwagi, aby nie bać się marzyć i marzenia spełniać.
I jeszcze tradycyjnie, aby nam się chciało chcieć.

Bo przecież, jak powiada Kathleen Morris: Życie jest łatwiejsze, niż się wydaje. Wystarczy godzić się z tym, co jest nie do przyjęcia, obywać się bez tego, co niezbędne i znosić rzeczy nie do zniesienia.

Taki wpis zapisałam rok temu, a dziś mogę się tylko pod nim podpisać obiema rękoma. To był dla mnie wspaniały rok.
Rok przepięknych podróży, które nieodmiennie łączyły się z moim muzycznym szaleństwem; musicalami. Zaczął się fantastycznym przedstawieniem Les Miserables w Teatrze Muzycznym Roma (styczeń) a skończył najwspanialszym koncertem, w jaki kiedykolwiek było mi dane uczestniczyć Notre Dame de Paris w Bercy w Paryżu (grudzień). W marcu odwiedziłam moje ukochane miejsca; Rzym i Florencję, mając jeszcze większą radość z ich oglądania, kiedy mogłam ją dzielić z mamą, dla której ten wyjazd był urodzinowym prezentem. We wrześniu spędziłam dziesięć cudownych, słonecznych i pełnych wrażeń dni w Paryżu, odwiedzając przy okazji Chartres. O swoich wrażeniach pisałam niejednokrotnie. I zapewne nie raz będę do nich wracać. Muszę jednak przyznać, iż koncert NDDP był absolutnie najcudowniejszym, najwspanialszym, najfantastyczniejszym przeżyciem, nie tylko minionego roku, ale jedną z najpiękniejszych chwil w moim życiu. Do dziś mam w uszach, umyśle, w sercu tamte wzruszające, piękne dźwięki, obrazy, zdarzenia, tamtą gorącą atmosferę, klimat odświętności i niepowtarzalności. W tej chwili oczywiście wydaje mi się, iż nic piękniejszego w życiu (pod względem doznań artystyczno-muzycznych) mnie nie czeka, ale jeśli miałabym sobie czegoś życzyć, to życzyłabym właśnie takich lub podobnych doznań.
A wszystkim czytającym te słowa życzę odwagi w realizacji swoich marzeń i nie odkładania ich na później, bo wrażenia są bezcenne, a przyszłość …

Co do czytania, bo w końcu to spora część mojej pisaniny przeczytałam w tym roku ponad setkę książek. Podsumowanie (statystyka) znajduje się w zakładce PRZECZYTANE KSIĄŻKI). Nie wszystkie recenzje z innych moich blogów zdążyłam przenieść, stąd przy części tytułów podałam linki recenzji. Tam też podaję moją ocenę książek. Lektura wielu z tych książek dała mi dużą radość, a największym moim odkryciem czytelniczym był Zola.
Reasumując to był mój rok z Paryżem w tle.
Zdjęcia: 1. Guciamal w Paryżu (dzięki Edyta, ja nie umiem robić takich fotomontaży)
2. Koncert na Bercy (Fiori, Garou, Segara).