Kraków i okolice (nowy/stary blog)

Wyspiańskiego Planty z widokiem na Wawel (na wystawie Zawsze Młoda)

Istniał kiedyś w blogosferze blog Kraków i okolice. Uwielbiałam tam zaglądać. Autentyczna miłość do miasta, erudycja, bystrość sądów, duża kultura i takt. Prowadząca bloga Ada stała się w pewien sposób pokrewną duszą, choć wirtualną. Żałowałam, że odkryłam go tak późno i byłam niepocieszona, kiedy blog z dnia na dzień został zlikwidowany. Miesiąc temu, będąc w Krakowie wciąż czerpałam inspirację z nieistniejącego już bloga, który tak mocno zapadł mi w pamięci. To dzięki niemu odwiedziłam po raz kolejny wystawę Zawsze Młoda. Ada pisała o niej tak entuzjastycznie, że jej zachwyt był zaraźliwy. Przechodząc przez kolejne sale przypominałam sobie fragmenty wpisów. Na niektóre obrazy patrzyłam oczami Ady, inne odkrywałam na własny użytek. Byłam niepocieszona, że nie mogę do tamtych relacji wrócić. 

Moje :) Planty z Wawelem za drzewami 

Kiedy spacerowałam pod Wawelem próbowałam odnaleźć pejzaże malowane przez młodopolskich malarzy. 

Z myślą o wpisie dotyczącym muzeum Mehoffera ponownie udałam się do domu narodzin Wyspiańskiego na Krupniczą 26. Choć, aby być całkowicie szczerą muszę przyznać, iż początkowo planowałam wizytę w rozśpiewanej Bronowickiej Chacie Rydla i dopiero fakt, iż zastałam posesję zamkniętą na cztery spusty spowodował, że udałam się po raz kolejny do Domu Mehoffera, aby tym razem bez przeszkód oddać się kontemplacji wyposażenia, obrazów, zdjęć, szkiców, witraży. 

A wieczorami szukałam świetlnych, kolorowych refleksów na Wiśle. To dzięki niej trafiłam do Bernardynów (a nie kościoła pod wezwaniem Św. Barbary, jak napisałam pierwotnie), w którym zauroczył mnie bogaty wystrój i przepiękna neapolitańska szopka. 

Gdybym chciała napisać o wszystkich inspiracjach jakimi podążałam tropem Ady wpis byłby o wiele dłuższy. Jednym z nich jest między innymi zakup Rozważań Marka Aureliusza. Nie jestem też pewna, czy zachęta do odwiedzenia Teatru Witkacego z Zakopanego nie pochodzi od Ady, a właśnie korzystając z gościnnych występów w Teatrze Szekspirowskim wybieram się na jedno z przedstawień.

Wczoraj odkryłam, że Ada reaktywowała swojego bloga. We wpisie powitalnym gospodyni wyjaśnia powody dłuższego zamilknięcia. Nie muszę chyba pisać, iż odkrycie to sprawiło mi ogromną radość, poczułam się tak, jakbym spotkała ponownie kogoś bliskiego, a dawno nie widzianego. Nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła ponownie wrócić do archiwalnych wpisów (o obrazach, spacerach, cmentarzach, kościołach, kapliczkach, Wiśle, Krakowie i jego okolicach). Mam tylko jedną obawę, czy teraz odważę się pisać o Krakowie.

Tego, kto znał boga nie muszę chyba namawiać na jego odwiedziny, tym, którzy nie znali polecam.

Chciałam utrwalić choć namiastkę piękna, jakie podziwiałam na blogu Kraków i okolice (refleksy świetlne na Wiśle)