Cuda się zdarzają

Źródło zdjęcia Moja krótka separacja okazała się jeszcze krótszą niż być miała i po pół dnia pobytu (po licznych pytaniach -   po co Pani właściwie do nas przyszła, kiedy coraz poważniej zaczynałam się zastanawiać, czy skierowanie, które trzymam w ręku jest na pewno moim skierowaniem, a wynik badania moim wynikiem, czy może w zaćmieniu umysłu coś na nim domalowałam, bo moim ulubionym sposobem spędzania czasu jest zacieśnianie kontaktów z służbą zdrowia), wypisano mnie do domu. Okazało się, że przyczyna planowanego zacieśniania kontaktów znikła samoistnie i na jakiś czas (oby jak najdłuższy) mogę się  przyssać do Internetu.  A propos - pytana o nałogi – w wywiadzie chorobowym zapomniałam wspomnieć o nałogu internetowym.

Wróciłam do domu oszołomiona i „pijana” szczęściem. Wróciłam – usiadłam i dopadł mnie stupor jakowyś bo przez kilka godzin nie mogłam się ocknąć.

Bardzo serdecznie wszystkim dziękuję za życzenia, było mi bardzo miło, kiedy zobaczyłam, że tyle osób dobrze mi życzy. Vox populi sprawił, że wpisu nie usunę, tak jak pierwotnie zamierzałam. A Tym, których w najbliższym czasie czeka podobne przeżycie życzę równie dobrego zakończenia.