Stare dobre małżeństwo - koncert w Gdańsku

Nic na to nie poradzę, że dla mnie Stare Dobre Małżeństwo to marka nieodłącznie związana z utworami takich poetów; jak Stachura, Leśmian, Ziemianin. A utwory takie, jak; Czwarta nad ranem, Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni, Nie brooklyński most, Nie rozdziobią nas kruki, Tobie, albo zawieja w Michigan, Zobaczysz, Wędrówką życie jest człowieka, Wrzosowisko, Urodziny, Cudne manowce, Jest już za późno, nie jest za późno to utwory moich najpiękniejszych lat; durnych i chmurnych, szalonych i cudnych.

Dlatego, kiedy wybrałam się na koncert sygnowany SDM liczyłam na wysłuchanie tych właśnie utworów. Mój kontakt z zespołem miał miejsce jakieś dwadzieścia lat temu podczas koncertu w gdańskim NOT-cie, a potem były już jedynie płyty słuchane w domowym zaciszu. Nie wiedziałam, iż w międzyczasie zmieniło się wiele, właściwie zmieniło się prawie wszystko; skład zespołu, repertuar, sposób wykonania.

We wczorajszym koncercie wystąpił zespół w obecnym składzie, tj. Krzysztof Myszkowski- wokal (gitara, harmonijka), Bolo Pietraszkiewicz-gitary, instrumenty klawiszowe, cajon (cokolwiek to oznacza, a domniemywam, iż jest to pudło, na którym wybija się rytm), Roman Ziobro (kontrabas, gitara).

Komunia - wykonanie koncertowe (na żywo brzmi zdecydowanie mocniej i bardziej porywająco)

Koncert rozpoczął się od zupełnie nieznanego mi (nowego?) repertuaru zespołu. Po pierwszym rozczarowaniu repertuarowym, (kiedy jak mantrę powtarzałam sobie ja chcę Stachurę, ja chcę Stachurę) musiałam przyznać, iż wokalista ma wspaniały, mocny głos, który przykuwa, teksty śpiewanych utworów są całkiem, całkiem, a muzyka pięknie współbrzmi ze śpiewem. Po paru utworach (słuchanych po raz pierwszy) przyznałam, iż coś w nich jest, że może gdybym się osłuchała to byłyby w stanie mnie porwać, ale nadal cichutko pobrzmiewało we mnie rozczarowanie; dlaczego nie ma Stachury, dlaczego nie ma Stachury. 

Kiedy więc w drugiej części koncertu rozbrzmiały znane wszystkim utwory, takie, jak Czwarta nad ranem, Jak, Komunia, Bieszczadzkie anioły ożywiłam się nie tylko ja, ożywiła się cała publika. Z tego wnoszę, że wielu uczestników koncertu miało podobne do moich oczekiwania. Chcieliśmy znanych i kochanych utworów. Zapowiedz koncertu była zapowiedzią zespołu SDM (tylko tyle), nic więc dziwnego, że oczekiwano utworów, które są nieodłącznie związane z zespołem. Ku radości takich uczestników koncertu, jak ja, druga jego część czyniła zadość naszym oczekiwaniom. Muszę przyznać, że utwory śpiewane przez pana Myszkowskiego nagrodziły długie oczekiwanie. Nie mnie oceniać umiejętności barda, ale niewątpliwe  głos ma jak dzwon i śpiewa cudnie i mógłby poprowadzić na niejedne manowce. Jednym ze znaków rozpoznawczych SDM jest harmonijka ustna, której dźwięk zawsze przypomina mi o zespole. Tak, więc udało mi się przenieść daleko w przeszłość, w lata młodości, kiedy to pewien K. śpiewał dla mnie przy akompaniamencie strun gitary, szumu drzew i płomieni z ogniska Wrzosowisko. A wczoraj wraz z całą salą mogłam wtórować panu Myszkowskiemu.

Gdybym dzisiaj miała powiedzieć, które wykonanie, który koncert podobały mi się bardziej powiedziałabym, że emocjonalnie bliższy by mi koncert sprzed niemal dwóch dekad, natomiast dzisiejsze wykonanie było dojrzalsze i na pewno ciekawe (czy ciekawsze- rzecz gustu). Wychodząc nuciłam utwór, którego na koncercie mi zabrakło Jest już za późno, nie jest za późno.

Reasumując to był udany wieczór.

Wrzosowisko

Zrozum to, co powiem

Spróbuj to zrozumieć dobrze

Jak życzenia najlepsze te urodzinowe

albo noworoczne jeszcze lepsze może

O północy, gdy składane

Drżącym głosem, niekłamane

Z nim będziesz szczęśliwsza

Dużo szczęśliwsza będziesz z nim

Ja cóż - włóczęga, niespokojny duch

Ze mną można tylko

Pójść na wrzosowisko

I zapomnieć wszystko

Jaka epoka, jaki wiek

Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień

I jaka godzina

Kończy się

A jaka zaczyna

Nie myśl, że nie kocham

Lub, że tylko trochę

Jak cię kocham, nie powiem, no bo nie wypowiem

Tak ogromnie bardzo jeszcze więcej może

I dlatego właśnie żegnaj

Zrozum dobrze żegnaj

Z nim będziesz..

Ze mną można tylko

W dali zniknąć cicho