Jak uszczęśliwić bibliofila i co można znaleźć przy okazji porządków

pierwsza biblioteka w 2012 r.

Uszczęśliwić bibliofila można dając mu dodatkowych kilka półek, a już cały regał spowoduje euforię.  Biblioteczki z prawdziwego zdarzenia w postaci regałów na książki, a nie pojedynczych półek w szafkach dorobiłam się ponad osiem lat temu, o czym pisałam tutaj. Jej niezapełnione półki obiecywały wiele radości z przyszłego ich zapełniania. Plan był jeden, aby żadna książka nie została wygnana  do drugiego rzędu i nie uległa zapomnieniu. Taki stan rzeczy utrzymywał się przez parę lat, ale później książki jakoś tak zaczęły chwilowo "spadać do tyłu. 

Biblioteka rok 2015

Po kilku latach biblioteka zapełniła się niemal całkowicie. Jedynie podwójna półka za drzwiami pozostała wolna (czasowo przeznaczona na stoliczek pod komputer). W związku ze sprzedażą mieszkania książki zostały ulokowane w ilości kilkunastu siatek u siostry. Ponadto do podręcznego czytania przeznaczony został plecak, który tymczasowo dałam na przechowanie koleżance.

Plecak został skradziony. Z jednej strony mnie to zmartwiło (najbardziej martwi mnie to, że nie mogę sobie przypomnieć jego zawartości i kiedy nagle najdzie mnie chęć przeczytania określonej książki, mogłoby się okazać, że jej nie ma. Pamiętam jedynie że byli tam Bieguni i Dzienniki Hena  Nie boję się bezsennych nocy), a z drugiej ucieszyła mnie myśl, że skoro złodziej połakomił się na książki to był może naszedł go nienasycony głód literatury, co jestem mu w stanie wybaczyć. Po przeprowadzce, z powodu mniejszego metrażu nowego mieszkania, biblioteczka została podzielona na dwie części, zaś trzy siatki pełne kryminałów i literatury lżejszej wydane w dobre ręce. Niestety nawet tak odchudzona biblioteka po dziewięciu miesiącach pandemii wzbogaciła się o jakieś lekko licząc pięćdziesiąt nowych pozycji i znowu zaczęło brakować miejsca i coraz więcej książek lądowało w ciemnych jej czeluściach. Po napisaniu list do Świętego Mikołaja (z prośbą o cztery książki, oraz zakupieniu sobie od Mikołaja w jego imieniu kolejnych czterech) zadzwoniłam do pana stolarza z prośbą o dodatkowe trzy półki, a zanim przyszedł mnie przyszedł do głowy pomysł kolejnego regaliku w korytarzu. 

Dzisiaj jest mój dzień Św. Mikołaja. Półeczki zamontowane, regalik stoi. Książki kupowane jako używane zostały przeniesione do korytarza, a książki nowe dumnie prezentują się na nowo rozłożonych półeczkach. I tylko jedna książka trafiła do drugiego rzędu. Przy czym jest mimo to widoczna. A co najważniejsze i w salonie (dumnie brzmi ten salon) i w korytarzu zostało jeszcze trochę miejsca. To chyba mogę zamawiać kolejne książki. Jak myślicie?

Poniżej kilka zdjęć nowego starego i nowego, nowego nabytku.

 

 

 

 

 

 

 

 

Podczas porządków znalazłam niesamowitą rzecz. Jakieś dziesięć lat temu zakupiłam za pośrednictwem koleżanki bodajże z Canady płytę z koncertu Bruno Pelletiera w Moskwie. I zupełnie nie wiem, jak to się stało, że przez kilka lat zapomniałam jej przesłuchać. Tym sposobem miałam dziś wielką przyjemność słuchając Bruna. Rosjanie kochają wszystko co wiąże się z Francją (Bruno nie jest co prawda Francuzem, ale jest kojarzony głównie, jako odtwórca poety w musicalu Notre Dame de Paris, którego premiera miała miejsce w Paryżu). Panie, bo to one przeważały na widowni miały tak rozanielone twarze, że aż miło patrzeć, a z kwiatów i prezentów na scenie ułożona została imponująca wystawa. W trakcie koncertu Bruno wykonał także wszystkie utwory Gringoire. 

Drugim znaleziskiem była mała książeczka z rysunkami Zbigniewa Jujki wydana w związku z referendum unijnym w 2003 roku. Rysunki komentowały nasze ówczesne nastroje. Niektóre obawy związane z akcesją wydają się dziś śmieszne (zwłaszcza te dotyczące normalizacji produktów), ale niektóre rysunki są zaskakująco aktualne, bądź aż się proszą o komentarz w punktu widzenia pozostawania w tym związku od ponad szesnastu lat i oby nadal. Choć przyznaję, iż w 2003 roku nie byłam przekonana czy powinniśmy do tej Unii wchodzić. 

 

A teraz przepraszam, za brak korekty we wpisie, ale muszę kupić bilety do teatru i zająć dobre miejsce w pierwszym rzędzie w moim salonie. Dziś w Warszawskich spotkaniach teatralnych Pani Dallowey- premiera online z Teatru Dramatycznego (to jeden z moich ulubionych warszawskich teatrów). 

Ps. Udało mi się przywrócić wcześniejszą wersję bloggera, albo blogger sam się naprawił, a każdym razie cieszę się jak gwizdek. Mogłam wyjustować i zrobić poprawki.