Romeo and Juliet musical

Po oczarowaniu musicalem Notre Dame de Paris przyszła kolej na musical Romeo et Juliette, de la Haine a l`Amour - musical oparty na sztuce Wiliama Szekspira. Miał on premierę 11 lat temu w Paryżu (Palais des Congres), a ja usłyszałam o nim dopiero rok temu (dzięki facebookowi – wtedy jeszcze tam zaglądałam, dziś sporadycznie. Facebook stał się bardziej platformą reklamową, gdzie wszyscy mówią, niewielu słucha). Wysłuchałam "J'ai peur" i już wiedziałam, że przepadłam. Śpiewane przez Romea "Boję się" jest dla mnie tak cudownie piękne i smutne zarazem. Kiedy czekałam na wynik badania ta piosenka towarzyszyła mi codziennie.Ale, czy na pewno przepadłam? a może odwrotnie – zyskałam nowe cudowne wrażenia i myśl szaloną, myśl śmiałą, że może kiedyś uda się powtórzyć mój koncert życia w Paryżu tym razem z Romeo and Juliet. Od tej pory zaczęłam szukać informacji, na temat miejsca, w którym można by musical obejrzeć. Niestety podobnie, jak w przypadku Notre Dame de Paris kilka lat temu zakończono wystawianie musicalu i zaczęło się światowe tournee. Musical przetłumaczono na kilka języków (w tym ciekawostka na węgierski. Chciałabym tego posłuchać po węgiersku, choć pewnie zabawniej zabrzmiałoby po czesku).
Pod koniec 2006 roku (bądź na początku 2007 roku) ruszyło turnée po Azji z niemalże całkowicie nową obsadą (ze starej został jedynie Damien Sargue jako Roméo)

Dzięki uprzejmości pewnej osoby jestem szczęśliwą posiadaczką płytki z musicalem i mogę go sobie dawkować, jak lekarstwo na ciężkie chwile, zarówno w wersji muzycznej, jak i filmowej.
Libretto musicalu, jakże by inaczej, opiera się na szekspirowskim dramacie losu młodych kochanków. Na potrzeby przedstawienia libretto zostało nieco przerobione, ale są to mało znaczące ingerencje, poza tym, że w muzycznej wersji Romea i Julii wszyscy bohaterowie wiedzą o potajemnych zaślubinach. Słuchałam różnych wersji językowych, ale najbardziej podoba mi się oryginalna francuska.
Jedną z ważniejszych bohaterek sztuki kreuje Śmierć występująca pod postacią młodej, pięknej, ale zimnej i bezlitosnej kobiety. Rola śmierci w tym muzycznym przedstawieniu jest nietypowa. Nietypowa, bo niema. Śmierć nie wykonuje żadnej partii wokalnej, ona tańczy wokół bohatera i oplata go jak pająk swoją siecią, ze smutnym przeświadczeniem, że już niedługo ofiara weń wpadnie.
Podoba mi się także scenografia; współczesna przeróbka strojów z epoki szekspirowskiej przy dość skromnym wystroju sceny. No i wspaniała choreografia, gdzie ruch, taniec i śpiew doskonale ze sobą harmonizują.
Jeśli myślicie, iż nie słyszeliście nigdy muzyki z tego przedstawienia to posłuchajcie najbardziej znanego utworu- Królowie świata. Fajnie jest czasami się tak poczuć.
Musical oglądałam jedynie na płytce, więc była to tylko namiastka wrażeń, jakie niesie za sobą przedstawienie na żywo, ale już ta namiastka daje pojęcie, na temat tego, czego można się spodziewać po bezpośrednim odbiorze.
Najchętniej zamieściłabym tutaj o wiele więcej linków z muzyką, ale będąc realistką zamieszczę jeszcze tylko jeden. Skoro Romeo i Juliet to największy dramat miłosny wszech czasów to nie może zabraknąć pieśni o miłości (Aimer)